بخشش را "بخش کن"... محبت را "پخش کن"غضب "پریشانی" است... نهایتش "پشیمانی" استشکیبایی... بر هر "دعوایی"، "دواست" هر چه "بضاعتمان" کمتراست ... "قضاوتمان" بیشتر است با "خویشتنداری" ... "خویشاوند داری" به "خشم" ... "چشم" نگوسوء تفاهم، "تیر خطایی" است..که از "گمان" رها می شود!انسان "خوشرو" ... گل "خوشبو" لحظه ای درنگ...
ادامه مطلبما را در سایت لحظه ای درنگ دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : balghoriyat007 بازدید : 45 تاريخ : سه شنبه 20 تير 1396 ساعت: 16:56